Τρίτη, Ιουνίου 21, 2011

Οικογένεια Ρομανόφ (The Romanov's - Somewhere In Time)

Ρομανόφ





Υπατιεφ-το κελλάρι της δολοφονίας 
Σπίτι του μηχανικού Υπατιεφ-Αικατερινεμπουργκ


HOSTESS...Ο καθένας ξέρει την ιστορία της δολοφονίας των Ρομανόφ.   Τη νύχτα της 16 Ιούλη του 1918, στο αποκορύφωμα του ρωσικού εμφυλίου πολέμου, ο Τσάρος Νικόλαος ΙΙ, η σύζυγός του, Αλεξάνδρα, οι κόρες τους, Όλγα, Τατιάνα, Μαρία, και Αναστασία, και ο γιος τους, Alexei, οδηγήθηκαν μαζί με τέσσερις από τους υπηρέτες τους, στο κελάρι του Ipatiev (σπίτι στο Ekaterinburg), 850 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας, όπου εκρατούντο φυλακισμένοι και πυροβολήθηκαν από τους Μπολσεβίκους  δεσμώτες τους.   Η δολοφονία ήταν άγρια, τρομακτική στην σκληρότητα της, αλλά και αξιοπερίεργα επιπόλαια για την πλήρη έλλειψη συντονισμού μεταξύ των δολοφόνων   Αργότερα ανακαλύφθηκε ότι οι τέσσερις δούκισσες φορούσαν ειδικούς κορσέδες, στους οποίους τα κοσμήματα ήταν ραμμένα - μια τεράστια περιουσία σε πολύτιμους λίθους, τα οποία λειτούργησαν ως ασπίδα και δεν οδήγησαν τα κορίτσια σ' ένα γρήγορο και ανώδυνο θάνατο.   Ορισμένα από τα θύματα φέρεται ότι  μαχαιρώθηκαν και χτυπήθηκαν με ρόπαλα, όταν οι πυροβολισμοί απέτυχαν να τους σκοτώσουν.   Ένα Σοβιετικό υπόμνημα, μυστικό μέχρι το 1989 κάνει λόγο για "την περίεργη ζωτικότητα» του γιου του τσάρου και τα ασταθή νεύρα του, είπε ένας από τους δολοφόνους, των οποίων η «μεγάλη δοκιμασία με τις "θωρακισμένες κόρες" τον ταρακούνησε  περισσότερο από ό, τι ο ίδιος φρόντισε να παραδεχτεί.Οι   φήμες προέκυψαν και συνεχίστηκαν για χρόνια ότι δεν   πέθαναν στη σφαγή όλοι, αλλά οι ιστορικοί γενικά απέρριψαν αυτές τις ιστορίες ως ρομαντικά ευσεβής πόθος.




 Στις αρχές του 1920 μια Λευκό -ρωσική ομάδα έρευνας , γράφοντας στην εξορία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα πτώματα είχαν κοπεί σε κομμάτια, μετά τη δολοφονία,  τα έκαψαν σε φωτιές, αφού τα διαλύσαν σε οξύ,και στη συνέχεια,τα πέταξαν κάτω απο ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο .   Πολλοί δεν πείστηκαν, αλλά δε φαίνεται να υπάρχει εναλλακτική εξήγηση.   Μάχη για νομική αναγνώριση έγινε στη Γερμανία από την κ. Άννα Άντερσον, τη γυναίκα που ισχυρίστηκε ότι είναι  η Αναστασία,( του τσάρου η μικρότερη κόρη), αφού σύρθηκε για σχεδόν 40 χρόνια στα δικαστήρια και έληξε με ισοπαλία, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο άφησε την υπόθεση άλυτη:   δικαστικώς, ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι ευσταθής αλλα ούτε διαψευτηκε ποτέ...
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Η Άντερσον απεβίωσε το 1984 και το σώμα της απανθρακώθηκε. Το 1994 διεξήχθη τεστ DNA σε δείγμα ιστού της Άντερσον που υπήρχε σε ένα νοσοκομείο και σε αίμα του Πρίγκιπα Φιλίππου, στενού συγγενή της Αυτοκράτειρας Αλεξάνδρας. Σύμφωνα με το Δρ. Τζίλ που έκανε το τεστ, «Αν αποδεχτεί κανείς πως οι ιστοί πράγματι ανήκουν στην Άννα Άντερσον, τότε η Άννα Άντερσον δεν είχε συγγενική σχέση με τον Τσάρο Νικόλαο, ούτε με την Τσαρίνα Αλεξάνδρα». Το μιτοχονδριακό DNA της Άντερσον ταυτίστηκε με αυτό ενός απογόνου της Φραντζίσκα Σκάνζκοβκα, μιας εργάτριας εργοστασίου από την Πολωνία, η οποία και αγνοούνταν.


ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ


Η Μεγάλη Δούκισσα Αναστασία της Ρωσίας ( 18 Ιουνίου 1901 – 17 Ιουλίου 1918 ) ήταν η μικρότερη κόρη του Αυτοκράτορα Νικολάου Β' της Ρωσίας, τελευταίου ηγεμόνα της Αυτοκρατορίας της Ρωσίας, και της συζύγου του, Αλεξάνδρα Φεοντόροβνα της Έσσης. Αποτελεί μέλος της Δυναστείας των Ρομανώφ.
Η Αναστασία ήταν η μικρότερη αδερφή της Μεγάλης Δούκισσας Όλγας, της Μεγάλης Δούκισσας Τατιάνας και της Μεγάλης Δούκισσας Μαρίας. Ήταν μεγαλύτερη αδερφή του Αλεξέι Νικολάγιεβιτς, Τσάρεβιτς της Ρωσίας. Θεωρείται πως δολοφονήθηκε μαζί με την οικογένειά της στις 17 Ιουλίου 1918, από δυνάμεις της μυστικής αστυνομίας των Μπολσεβίκων. Ωστόσο, φήμες που χρονολογούνται από εκείνη την εποχή, επιμένουν για την πιθανή της απόδραση. Κατά περιόδους διάφορες γυναίκες διεκδίκησαν την ταυτότητα της Αναστασίας, τροφοδοτώντας ένα από τα πιο διάσημα μυστήρια του 20ού αιώνα.